Zwoi Weiber standet uf dr Stroß beinand,
sell kommt jo vor ond isch koi Schand,
se baatschet über des ond sell,
zwoi Stond lang uf dr gleicha Stell.
De oi drvo isch jong ond nett,
se hot vor acht Däg Hochzich ghet,
de ander isch scho zemlich alt
i schätz, so sechzig Jährla bald.
Wia emmer, schwätzet boide z'mol,
so isch dr Brauch, so isch'ens wohl,
'sischt au viel scheener als allloi,
ond 's Thema - des ischt oinerloi.
Mr hört äls bloß: Mei Ma, mei Ma,
dem jonga Fraule merkt mers aa:
Se ka ihr "Männe" net gnuag loba,
sui häbs so schee, wia d'Engel droba.
De älter Dam', dui hat bloß gmuckt:
Ha, wißt' se, i bee nemme so verruckt,
a Engel, weißt' se, isch dr mei grad net,
er bruddlt gern, sonscht ischr nett.
En Ihram Alter ben i grad so gwesa,
ond han' am d' Wensch vom Gsicht abglesa.
Er hot mi uf de Händ romtraga;
jetzt bene z' schwer, mr braucht en Waga.
Ond wißt' se Fraule, glaubet se mrs no,
i will jo "Ihram" gwieß nex do,
em A'fang send se älle liab ond guat,
ond lobet, was mr kocht ond duat.
Doch wisset se, se werdet manchmol älter,
de jonge spät, de alte bälder,
no send se moischtens koine Engel meh,
jetzt bhuet se Gott, i muaß jetzt geh.
Halt, bloß no ebbes möchte saga,
grad fällt mrs ei, von frühere Daga,
sia send jo om ihr "Männe" zu beneida,
doch später ändret sich dia Zeita.
Wo i no jong gwä be ond zemlich nett,
do hots dr mei' äls grad so ghet,
er hot me äls am Ärmel gführt,
so zärtlich, i han gar nex gspürt.
Han i en falscha Tritt bloß gmacht,
glei hot'r gsagt: Gelt Schatz gib acht!
Drzua äls: Hoppenla mein Täubchen,
pass auf! Hier kommt ein Häufchen!
Ond wenn i jetzt mein Fuaß stoß na,
no bruddlt 'r ond schreit me a':
Hoppla, ufbasst 's kommt a Hubbl,
mach doch d' Klotzer uf, du Dubbel.
