Die beschte Zwiebla

 

Die beschte Zwiebla, desch doch klar,
dia gibt's bei mir, dr Apolonia.
Ma ka se brata oder schwitza

oder in a Sößle schnitzla.
Hascht selles, fehlt Dr des,
na wird bloß net glei nervös!
Des mächt älles gar nix aus,
hascht du Zwiebla gnuag im Haus.

Fehlt's am Laufa, hasch's im Rücka,
kannscht de nemme richtig bücka,
hascht kromme oder g'schwollne Flossa,
s ganze G'sicht voll Sommersprossa,
hascht Niera- oder Gallastoi,
am linka Arm a Überboi,
hascht Oisa oder Läus,
siehscht au manchmal weiße Mäus!
Des mächt älles gar nix aus,
hascht du Zwiebla gnuag im Haus.

Stehn d'Ohra ab, sind Auga triab,
hosch du en Schatz ond hoscht den liab,
kasch nemme schlofa, magsch nix essa,
fangsch langsam a, Sach zum Vergessa.
Hascht Warza oder Wanza,
oder so ein Druck im Ranza,
hascht Rheuma, Bauchweh, Seitastecha,
muascht huaschta, koppra oder brecha!
Des mächt älles gar nix aus,
hascht du Zwiebla gnuag im Haus.

Hascht Nasabluata, blaue Flecka,
a paar Schnokastich, vielleicht au Zecka,
a schwacha Blas, ond Hühnerauga,
tut dei Gebiss au nex mehr tauga,
hascht du en Blinddarm, der di druckt,
hotts Enkelkind en Knopf verschluckt,
bischt müd ond schlapp, muascht dauernd gähne,
sollt'scht auf da Friedhof ond brauchst Träne.
Des mächt älles gar nix aus,
hascht du Zwiebla gnuag im Haus.

Hascht Schädelweh schier zum Verrecka,
oh, des muascht Dr hinter da Spiegl stecka,
fehlt's em Mann an Manneskraft,
trinkt dr a Gläsle Zwiebelsaft.
Hascht Mundgeruch, der andre stört,
iss a Zwiebla, des betört!
Des mächt älles gar nix aus,
hascht du Zwiebla gnuag im Haus.

Kommt au mal Bsuch, der bloß rumgoscht,

drucksch em a Zwiebla in de Moscht
Hascht zuviel gsoffa, s' erste Gebot,
iss a kräftigs Zwieblabrot!
Hascht zwenig trunka, descht au wurscht
iss so ein Bolla, des gibt Durscht!
Des mächt älles gar nix aus,
hascht du Zwiebla gnuag im Haus.

Bei jeder Krankheit, äll Gebrecha,
a Zwiebel hilft halt doch am beschta.
Ob inna-denna, vorna-danna,
unta-dunta, oba-danna.
Des mächt älles gar nix aus,
hascht du Zwiebla gnuag im Haus.

S wird behauptet, ond des mit Grund,
s’ isch net vornehm, aber gsund!
I gang sogar a Stückle weiter,
ond sag des isch a Wegbereiter.
Für Freundschaft, Friede, Pietät,
wenn mehr bloß mehr essa dät.

Drum Leut stopft voll eure Kittel

mit dem Allheil-Wondermitel!!